Damar Yazılar

Size sıradan biriymiş gibi davranan hiç kimseyi sevmeyin. Oscar Wilde

Yükle yalnızlığının bütün gri bulutlarını sırtıma. Vücudum yağmur sonrası toprak koksun.

Cinayet saati neredeydin diye sorarlarsa unutma ‘gidiyordum’ diyeceksin.

Seni içimde yaşatmak için neleri öldürdüm bir bilsen.

Güzel bir gülü güzel bir geceyi güzel bir dostu herkes ister. Önemli olan gülü dikeniyle geceyi gizemiyle dostu tüm derdiyle sevebilmektir.

Ekmeğime hoşça kal sürdün ya sen, ben şimdi ‘aşk’ karınla; sana, ne şiirler yazarım.

Sonra geldin güldün papatya tarlası oldu çorak topraklar.

Tanıdığımıza pişman olduklarımız çoğaldıkça, yeni tanışacaklarımızdan korkar olduk!

Bir kadın söyleyecek çok şeyi olduğu halde susuyorsa suskunluğu bazen sağır edici olabilir.

Sen kokuyor yokluğunda içtiğim sigaralar.

Ey gönüm bilmez misin gözler sebepsiz yaşarmaz, dudaklar sebepsiz kurumaz, gönülde bir dert olmadıkça kimsenin yüzü sararıp solmaz.

Gözlerinin ‘kahve’sinden koy ömrüme, kırk yılın hatırına ‘sen’de kalayım.

Elimdeki resmin yerine kendin olsaydın. Olsaydın da benim yine derdim olsaydın.

Giderken Allah’a emanet ol dedi! Güldüm, zaten başka kimim var ki?

Ben düşüncelerimi diğer insanların fikrini değiştirecek diye paylaşmam. Ben düşüncelerimi benim gibi düşünen insanlarla yalnız olmadıklarını bilmeleri için paylaşırım.

Verdiği umudu geri alan, aldığı ahı da güle güle kullansın.

Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor.

Masal kitabı gibisin, okuması güzel ama inanması çok zor.

Zor günler, dostu düşmanı ayıklamak için var.

Vedalar gözüyle sevenler içindir çünkü gönülden sevenler ayrılmaz. Mevlâna

Unutulmak kadar acıdır bazen yaşamak.

Oksijeni bilmem ama kokun şart.

Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. Kanadın kırılır da maviye uçamazsan, ne güne duruyor al, kanatlarım senindir. Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, kendime ettiğim dualarım senindir.

Ne yormak istedim seni. Ne de yormak kendimi. Çok çalıştım gitmeye de kalmaya da. İkisi de aynı acı, ikisi de rezil. Daha öncede gitmiştim ama böyle kalarak değil böyle kalarak değil.

Sen benim bakışına hasret kaldığım sesine özlemle bağlandığımsın. Özlemim, hasretim, bakmaya doyamadığımsın. Bahtıma doğanımsın. Olmazsa olmazımsın. Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim ama en çok ağlatan, en çok kanatansın. Sen tarifi imkânsızımsın.

Ölürsem beni yârimin kalbine gömün. Mekânım cennet olsun.

Dalında son bir yaprak olmaktır yaşamak ve asi rüzgâra direnmektir. Fırtına koparken bile ağız dolusu gülebilmektir her şeye inat.

Dünyanın ne kadar küçük olduğunu, “Seni dünyalar kadar seviyorum” deyip de gidenlerden öğrendim.

Dönülmez akşamın ufkundayım, vakit çok geç. Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç.

İntihar köprüsü gibiyim bu günlerde, gözümden de, gönlümden de düşen düşene.

Kötü günde katkısı olmayanın iyi günde hissesi yoktur.

Utanılacak bir şey değildir ağlamak, yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı.

Mevla’m görelim neyler. Neylerse güzel eyler.

Gönül yorgun düştüğünde, yürek dilsiz kalır.

Şimdi vur kendini. Unutulmuş bir şiirin son dizelerinde sonra yarım kalan bir şarkı ısmarla kendine. Bu kentte böyle ölünür.

Bazen diyorum ki; ne olacak söyle gitsin. Sonra diyorum; söyleyince ne olacak, sus bitsin!

Sen benim en güzel hislerimsin.

Özlemek denmez buna bunun adı yangın.

Biliyor musun şarkılara neden parça deniyor. İhtiyaç duyduğunda bazıları eksik bir yanını tamamlıyor.

Toprak gibi sessiz olduğum an bil ki, şimşek gibi gökte gürlüyor feryadım!

En çok incittiğimiz kişilerin, aslında en sevdiklerimiz oluşu ne garip değil mi?

Sustuğum yerde sen varsın. Konuştuğum yerde özlemin…

Zor mudur gözlere bakarken aşkı görmek? Yoksa sadece aşk mıdır gözlerdeki tek gerçek?

Kolumuzu ısırarak yapardık saatleri; sanki o kadarcıkken zamanın canımızı yakacağını anlarmış gibi.

Biz gönlümüzde ne gemiler batırdık. Kıçı kırık bir sandalın lafı mı olur!

Gönül almayı bilmeyene ömür emanet edilmez…

Üzülmem mi sanıyorsun yürek ağlar gözden önce.

Gözlerimin rengi standart ama bakışlarım adamına göre değişir.

Neyin var? “Sorusuna,” Sen yoksun! ” diyesim var. Bildiğin gibi değil.

Gerçek şu ki; hayallerimizde ki insanların hayallerinde ki insanlar değiliz!

Sen beni okeydeki ortağın mı zannettin sevgili? “BİT” dediğinde biteyim, “DÖN” dediğinde döneyim!

Öyle sessizce öldüm ki defalarca, hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum.

Düştüğünde yanında olan değil, kalkman için el uzatandır. Unutma.

Terkedilen çabuk büyür, hüzün kalana düşse de pişmanlık hep gidenin payına!

Kalemimin kurşunu bitmiş, öldüremiyorum seni.

Görmeden seni isteyen gönlüm, görünce nasıl dayansın.