Dramatik Sözler

O, yeni bir kadına kalbini bıraktı, ben de artık onu beklemeyi bıraktım.

Bende mutlu son yok, başkasında dene.

Bir şeyleri kafanızda tam olarak bitiremediyseniz, zaman ilaç değil zehir olur insana.

İnsanın en iyi dostu yastığıdır aslında. Mutluluğu da onda gizlidir, gözyaşları da.

Her şeyi içine atarsın da, kendini atacak yer bulamazsın.

Aslında bazen, hayatına girenleri düşünmeyi bir kenara bırakıp, kimlerin çıkması gerektiğini düşünmek gerek.

Gece mi daha karanlık, insanların kalbi mi?

Kimi çok sevdiysem, mutsuz olmam için yemin etmiş gibi uğraştı.

Kendi işini kendin gör! Sakın unutma; beklenti eken, hayal kırıklığı biçer.

Öyle karmaşık bir haldeyim ki; ağlaya ağlaya gülesim var!

Hevesim kaçmasa birçok şeyi başaracağım ama yok arkadaş, yerinde durmuyor ki. Tam geliyor sonra hemen kaçıyor.

Aklım koca bir mezarlık. Gömülen gömülene, unutulan unutulana.

Senin ağırlığın kadar mürekkep kullandım sana yazdığım sözlerle. İki damla sevemedin beni, sana da yazıklar olsun.

Her şeyinle seversin, tüm gücünle belki ama yine kaybedersin. Neden mi çünkü her ‘seviyorum’ diyeni adam zannedersin.

Mesaj zamanı yaşanılan pişmanlık evresi; atmalı mıyım? Atmalıyım. Atıyorum, attım, atmasa mıydım? Attım da iyi halt yedim. Allah’ta beni kahretsin.

Ne senden vazgeçesim var; ne de sana gelebilecek bir yolum.

Senden başka engelim olmadı benim.

Gereksiz olan her şey, hayatımda yerini aldı.

Salak salak sahipleniyoruz insanları, sonra onların hiçbir şeyi olmadığımızı anladığımız anda üzülüyoruz.

En iyisi bugün çıkmamak dışarıya, hani moralim bozulsun istemiyorum. Görmek istemiyorum el ele tutuşmuş çiftler.

Oluruna bırakamazsın, ölümüne bırakırsın bazen.

Hayattaki en zor şey, insanın kendi kendini teselli etmek zorunda kalmasıdır.

Neyin var? Sorusuna derin bir nefes alıp ‘iyiyim’ diye cevap veren insanların neler yaşadığını tahmin bile edemezsiniz.

Ne söz kaldı nefesimde ne aşk kaldı kalbimde çek git artık üzme beni.

Onsuz kaldığını anladığında uyumayı dene, bundan sonra yapabileceğin en iyi şey o olacak.

Eskiden uğruna ölünecek aşklar vardı, şimdi ise sakıza dönmüş çiğnenip atılıyor.

Sensizken hiç böyle olmamıştım. Ya sana alıştım ya sevgine. Yeter ki alıştırma beni sensizliğe.

Umutsuz bu bekleyiş, biliyorum gelmeyeceksin. Ama umutsuz da yaşanmıyor be güzelim.

Özledim gel dese, hiç düşünmeden giderim dersiniz! Ama gerçekler acıdır. Ne o gel diyebilir, ne de siz gidebilirsiniz.

Eski yaralarını dindirsin diye sarıldığın insanın sende yeni yaralar açması çok acı.

Yollarına kurşun döktüm belki gelirsin diye. Odamın ışığını açık bıraktım geldiğinde geriye dönme diye.

Tam buldum dediğim anda kaybettiğim için bir şeyleri, artık emin olmadan hiç bir şeye sevinmiyorum. Hayal kırıklığından iyidir.

Sen hiç her şeyden vazgeçtin mi? Hayallerinden, geleceğinden, ailenden, sevdiklerinden ve güneşten bile? Ben vazgeçtim.

Umudunu yitirme; şu hayatta bir şeyin bitişi, her zaman başka bir şeyin başlamasına sebep olmuştur.

Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum ama, alışacaksın biliyorum.

Koskoca bir umudu, küçücük bir insana sığdırdım.

Çoğu zaman ‘iyi ki varsın’ dediklerimizin gerçek yüzlerini görecek kadar sürprizlerle doludur hayat.

Öyle yoruldum ki hayattan, kapayıp gözlerimi bir daha açasım gelmiyor.

Güzelliği anlamak için bir kere bakmak yeter ama bir karara varmak için çok düşünmek gerekir.

Allah’ım bize halden anlayanı gönder, hal bilmezlere yetecek sözümüz kalmadı.

Ağacın sallandığı gibi, yaprağın düştüğü gibi sen de sallanıp gönlümden düşme!

Ve sözün bittiği yerde sadece susarsın.

Bırakıp giderken ellerimi, beni böyle mahzun bırakmamıştın hiç. Şimdi söyle zalim sevgilim benimleyken aldığın hayatın tadını nasıl alacaksın?

Senin umurunda olmazdı… Benim, yanında yürürken ayaklarım kesilirdi.

Aslında acılar hiç geçmiyor, yeni acılar gelince o meşgaleyle eskilere ara veriliyor.

Yürüdüğümüz yolları gezdim tek başıma yeniden. Bir sen yoktun yanımda kaldırım taşlarında sekerek yürürken.

Beni merak etme; hiçbir şey ve hiç kimse için önemli değilim artık.

Bize yakın insanlar, bizi uzaktan da yaralayabilirler.

Aslında kendimle çok mutluydum, rahat battı sanırım.

Kalbim, seninle gurur duymalıyım, bunca acıya katlandığın için.

Sen de yalan oldun ya, bütün doğrular keyfine baksın.

Bazen olacak gibi gözükür, olacağına inanırsın, sonra tam oldu derken, olan sadece kocaman bir hiç olduğunu fark edersin.

Birçok kişinin hayali olursun gidip gerçeği olmak istersin, o da hayal olur.

Sen gidince şamdanlardaki mumları yaktım ve sönünceye kadar geri döner dedim. Ama dönmedin, mumlar da bitti. Şimdi bu şamdanları ne yapayım?

Ağlamıyoruz diye, mutlu sanıyorlar galiba.

İnsan hüznünü sayfalarca yazabilir, mutluluğu için dakikalarca kahkaha atabilir. Ama acısını uzun uzun anlatamaz. Öyle işte denir. Öyle…

Bazen bir sözün olur, söylesen de seni yakar, sussan da.

İnce düşündükçe, inciniyor insan.

Sol yanımdasın ama sana dokunamıyorum, bu da bana dokunuyor.

Bugün günlerden cuma. Yine yeniden. Ve zaman su gibi akıp geçiyor biz öyle bakarken.

Üç günlük dünyanın, üçüncü günündeyim.

Bana yalan söylediğine üzülmedim, bundan sonra sana inanamayacağıma üzüldüm.

Ben senin beni sevebilme ihtimalini yanlış hesapladım.

Yanımızda olmayan insanların rüyalarımıza girmesi hiç adil değil.

Yıldızsız gecelerden, güneşsiz sabahlara…

Oysa ki kendim için yaşamadım, senin için öldüğüm kadar.

Neresinden vurulmuş diye sorarlarsa, hayallerinden dersin.

Bahaneler, sadece uzak kalmayı tercih edenler içindir.

Her aklıma geldiğinde gözlerim doluyor. Sorsalar anlatılacak gibi değil; içimde öldüremediğim şey her gün beni öldürüyor.

Bana olan aşkın biterse bir gün, önce bana söyle ilk ben bileyim.

Bir gün benden şikâyet ettiğin ne varsa özleyeceksin.

Çok şey istemedim ki, yüreğimdeki sevginin hakkını verseydin yeterdi bana.

Acıyla dolmuş her aşk, çabuk solar.

Aslında iyi biriydim, sonra canımı yaktılar duygularımı kaybettim.

Sevgisiz tükenmiş kalbimin atışları. Artık hiç atmıyor sanki. Gelip girsen tekrar yüreğime, sana can vermek için hiç kan pompalamayacak belli.

Uzadı geceler, sensiz bir türlü geçmek bilmiyor. Sabah olunca en azından yanımdayken görmek umudum vardı.

Bazen aklıma yazacak bir şey gelmiyor. Sanki bütün iyi sözler yazılmış ve yazacak yeni bir söz kalmamış gibi.

Sanırım ebem ben doğduğumda göbek bağım yerine, kısmetimi bağlamış.

Yabancı bir şarkı gibiyim, dinleyenim çok, anlayanım az.

Yanlış insanlarla doğru yapmaya çalışınca ‘Neden olmuyor’ demenin de bir anlamı olmuyor.

Yapılacak yığınla hata varken, biz hep aynı hatayı tekrar tekrar yaparız.

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme. Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme.

Kolay diyorsun, gel bir de sen yaşa sensizliğimi. Atilla İlhan

Gönlümün pasını silecek, bir gönül dostum da yok.