Gamlı Sözler

En çok hayal kırıklığını en güzel hayaller kurduğumuz insanlar yaşatıyor. Yüzümüzü hayal kurmadığımız insanlar güldürüyor. Anlamadım gitti.

Zaten yorgunum beni daha fazla yoran hiçbir şeye tahammülüm yok!

Her tercihin üzerinde, tercih edilmeyenin laneti var.

Kalp kırılganlığı bir süre sonra geçer de, incinen gurur bir türlü iyileşemez.

Gülüşün hala aklımdayken, dilimin unuttum demesi çok saçma olmaz mı?

Bir tane daha ‘memnun oldu mu’ ziyan edecek lüksüm yok, o yüzden tanışmıyorum kimseyle.

Umarım sabah tüm şehir bembeyaz olur, başka türlü bitmeyecek bu sıkıntılar.

Sonbaharda düşen yapraklar gibi bizde düşüşteyiz. Soğuk beyaz bir kışa doğru…

Sen olmasan da yanımda kalbim hep seninle olacak sen sevmesen de beni benim kalbim hep senin için atacak, bir gün yalanlardan kaçtığında tek gerçek olarak ben yanında olacağım senin için sevgilim.

Cümleler hafif kalıyor yaşanılanların ağırlığı karşısında. Bu yüzden susmak bu aralar en çok kullandığım iletişim şeklim.

Dışarıdan nasıl göründüğümün bir önemi yok, içerden görebilenler yetiyor bana. Dışarıdan yargılayanlara da sözüm yok, dışarıda kalmaları yeter onlara.

Beynime kazımışım hayalini, nereye bakarsam bakayım hep seni görürüm sevgili, bırakıp gitmeseydin seni seven bu genci, bırakıp gitmeseydin yaşanacak günlerimiz olurdu sevgili.

Bende unutabilmek isterdim senin gibi yaşadıklarımızı çekip gitmek isterdim senin gibi uzak diyarlara bende gülmek isterdim yıkıp gittiğim hayatın ardından senin gibi.

Belki hapiste değiliz ama hepimiz tutsağız. Bazılarımız korkularına, bazılarımız zevklerine, bazılarımız da hırslarına!

Umutlarımı götürdün kendinle birlikte yarınlarım silindi söylediğin son sözünle belki pişman olursun dönersin günün birinde ben olmayacağım bıraktığın yerde.

Senden habersiz sevdim seni, senden habersiz aldığım fotoğraflarına “sana aşığım” dedim, seviyordum seni senden habersiz.

Düşünüyorum seni ve düşünüyorum sensizliği, seninle mutlu olan gözlerim şimdi sensiz yaşlı sevgilim.

Kim bilirdi sensizliğime sarılacağımı? Kim derdi sensiz gecelerimde ağlayacağımı? Şimdi sensiz mutluluğa hasretim sensizliğimde acılarıma dost oldum sevgilim.

Yanıma yaklaşma dertle doluyum, sen de uzaktan sev gitsin beni.

Aklımda geldikçe lanet ediyorum yaşadığıma, nereye baksam seni görüyorum ve gözlerimi açmak istemiyorum hayata! Şiirimdin sen benim aldığım nefes gibiydin hayatımda, şimdi sensiz bir hiç gibiyim yaşasam kime ne fayda?

Mekân her zaman bulunur da, huzur veren insan her zaman bulunmaz.

Hayatımın içinden aşk kavramını kökten çıkar, mükemmele yakın bir hayatım var.

İçimde sana olan sevdamın ateşi yanarken delice ve kimse bu ateşi söndüremezken, bir lafınla bitirdin içimdekileri ve sana verdiğim değeri, şimdi sana güle güle vicdansız sevgili.

Dertlerim deniz oldu çırpınırım içinde ne kadar mücadele etsem de çeker beni dertlerim en derine son nefesimde bile adını haykırırım sensizliğime sen yoksan hayatımda ölüm hediye gibi gelir bana sensizliğimde.

Düşlerim sendin içimdeki sevgim, benim için nefes sendin sana bağlıydım ben sevgilim, şimdi bakıyorum maziye ağlarım sessizce, bırakıp gittiğin dünden beri seni beklerim sevgilim.

Dert sende iken dermanı bendeydi acılar bende iken ilacı sendeydi gözlerim yağmurluyken güneşimdi gözlerin şimdi doğruların içindeyken yalanım oldun gittin sen vefasız sevgilim.

Hep kalanlara gidenleri kattım. Bir gün yerine geçemediler. O kalanlara gidenleri kattım yine bir tane sen edemediler.

O hep iyi olsun diye sen hep dua edersin, o hiç bilmez!

Derdini anlatmadan anladığım kişiler, şimdi derdim oldu.

Kaldırımın başında yine tek başıma kaldım. Bir kere dağıldım kendimi toparlayamadım. Sessizliğin içinde kayboldum yanımda kimseyi bulamadım. Allah’ımdan başkasına da yalvarmadım.

Sensizlik demek ölümle yüzleşmek demek, sensizlik ölüme 1 adım demek, sen olmayınca hayatımda yaşamanın ne anlamı var? Sen yoksan yanımda benim bu hayatta ne işim var?

Derdini anlatmadan anladığınız kişiler, şimdi sizin derdiniz oldu. Güle güle kafayı yiyin, afiyet olsun.

Sorsan ikimiz de mavi idik. Ama birimiz deniz, birimiz gökyüzü. Anlatabildim mi?

Dertli insanların ihtiyacı köşeye sıkıştırılmak değil, hislerine kulak verilmesidir.

Sorun şu ki; insanlar artık bir kalbe sahip olduklarını unuttular!

Ben bana inananı hiç yarı yolda bırakmadım! Yarı yolda bırakanı da; bir daha adam yerine koymadım.

Bir masal daha böylelikle bitti ve yine hayat oyuncularını seçti başrolde sen ve ben, konu ise ayrılık.

Bir kaç tane şarkı, insanı çoğu kişiden daha iyi anlayabiliyor.

Mutluluğa açılan yelkenlerimdi senin adın, gözlerine bakınca anlardım yaşadığımı ve yaşayacaklarımı, bir yalan olduğunu anlayamadım yine yalanlara aldanmışım kalbim ağlar bu kaçıncı?

Artık sadece aklımın köşelerinde varsın, oraları da ziyareti yakında keserim.

Geçen zamana, geçerken, nanik yapsaydım keşke. Gülerdim hiç olmazsa beyaz saçlarıma, çizgili suratıma baktıkça. Gülümserdim.

Vücudumun %70’i su falan değil; bildiğin sıkıntı.

Ağlıyorum yalnızlığıma, ağlıyorum sabahı olmayan yarınlarıma, şimdi sen yoksun hayatımda yaşamak neye yarar sensiz aldığım nefesin ne anlamı var söyle bana?

Uyuyamamak neyse de, hem uyuyamayıp hem de acıkmak baya bildiğin Allah’ın bela verme yöntemi gibi.

Herkes güler yüzlü, anlayışlı, kendi içinde mutlu ve mutlu edebilecek birini bekliyor. Çok bekleriz daha!

Aklımda öyle biri var ki, ne idare edebiliyorum ne de iade.

Şimdi tanımaya kalksan tanıdığın gibi kalmayacak, tanısan istediğin gibi olmayacak, istediğin gibi olsa sıkılacaksın. Çok zor iş, boş ver…

Kalbini hak etmeyen birine verdiğin müddetçe acı çekmeye mahkûmsun.

Gözlerin kalbime kurşun misali saplanmışken ve beni yeniden hayata bağlamışken şimdi sensiz bir ölü gibiyim, kalbimde açtığın kurşun yarası kanar usulca ve ben sensizliğin kurbanıyım bu hayatta.

Yorgun bir kalbim, bıkkın bir ruhum var. İster misin?

Hiç umudumu kesmedim hayattan. Bugün böyle dertli olsam bile. Yarın ne haldeyim Bilirim hepsi Allah’tan.

Başkalarını düşünmekten, başkalarının hayatını yoluna koymaktan kendi hayatımı nasıl dağıttıysam toplayamıyorum. Biri gelip şunu toplasın.