Sonbahar İle İlgili Sözler

İlk önce güneyden gök gürültüsü gelirse, yaz sıcak olur; kuzeyden gelirse, soğuk olur; doğudan gelirse yağmur yağar.

Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar.

Dışımız günlük güneşlik içimiz eylül eylül sonbahar.

Sonbahar rüzgârı bizi yeniliklere götürür.

Sonbahar her yaprağın çiçeğe dönüştüğü bir mevsimdir.

Soğuğun iliğimize işlemesi ile keyfimiz yerine gelir.

Her gönül insanı yemiştir, ömründe birkaç kez, Eylül ‘ün tokadını.

Derdi nedir bu sonbaharın neden soldurur gülleri nerden bulur bu insanlar ben mutsuzken gülünecek şeyleri.

Sonbahar yılın son sevgi dolu gülümsemesidir.

Hatıran sormaz nasıl halim? Her gece nöbet yazar. Görmedim ben başka mevsim, burada her gün sonbahar.

Sonbaharda gelen rüzgarlar sevgiyi bize getirir.

Yusuf’un yüzüne esen sonbahar rüzgârlarıydı, onun sevgisi Allah sevgisiydi.

Ve bir sonbahar daha geçiyor ömrümüzden.

Sana dökülen gözyaşlarını. Bir sonbahar kurumaz hiç kaldırımlar, belki anarsın. Hep nemli gözlerimi…

Yaşam insanlara bir şeyler sunar, sonbahar ise sunulanlardan insanların faydalanmasını sağlar.

Ve neylersin mevsim sonbahar işte; yaprak nasıl düşerse, gözyaşı da öyle düşer bu mevsimde.

Özlemek sonbahara benzer, insanlar özler ama içinden serin rüzgârlar eser.

Ah burada olsan, çok güzel hala, İstanbul’da sonbahar…

Yine geldi sonbahar döküldü yapraklar, kalbim gibi yere.

Bahar doğmak, yaz olgunlaşmak, sonbahar ihtiyarlık, kış ise ölümdür, ölüm. Şair Meşru

Kül mavinin yanına sarı gelirse sonbahar, sen benim yanıma gelirsen kıyamet olur.

Suya attığın tükürüğün suyun üstünde yüzüyor ise hava güzel, batarsa yağmurlu olur.

Yeni yapraklar çıkabilsin diye eski yaprakları temizler hüzün. Üzülme, sonbahar serttir ama sonu aydınlıktır.

Seversem eğer sonbaharda severim, sevginin sıcaklığı en güzel o zamanda hissedilir.

Sadeydi bu sonbahar sancısız bitti acılarım. Gözyaşı akıtmadım bu sonbahar. Dallarım kırıldı canım yandı ama ben alıştım artık ağlamadım bu sonbahar.

Nasıl iş bu her yanına çiçek yağmış erik ağacının ışık içinde yüzüyor neresinden baksan gözlerin kamaşır oysa ben akşam olmuşum yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar.

Oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul, adım sonbahar.

Bir çift yeşil göz yüzünden içimde bir sonbahar acıyor öyle acıyor ki acılar acısız kalıyor mevsimler üstüme devriliyor kışlar kışsız kalıyor. Necip Fazıl Kısakürek

Sonbaharda çiçeklerden bahsetmek iyi gelir. İnsanın içini ilkbaharmış gibi ümitle doldurur. Paulo Coelho

Eylül bir ay değil, bir aylık ayrı bir mevsim.

Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur.

Sonbaharın diğer mevsimlerden daha fazla altını vardır.

Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç.

Bulutlar Milano’ya doğru gidiyorsa yağmur yağacaktır hazırlıklı olun Pisa’ya doğru gidiyorsa hava açacak demektir.

Huzur ve mutluluğun saklandığı mevsimdir sonbahar.

Her sonbahar bir gözyaşı ile başlar.

Huzur ve aşk istiyorsak, sonbaharda yeni limana yelken açmalıyız.

Sonbahar ki acının değişmez dipnotudur. Sesinin solgun göğünde küçük bir yıldızla bir harfi tutuşturur.

Hayat, sonbahardaki çıtırdayan yapraklardan sonra yeniden başlar.

Belki bir sonbahar hatırlatır beni sana. Yapraklar koparken dalından bir bir o apansız kopuşumuzu hatırlarsın.

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi, Eylül diyorsun, tam da orada başlıyor ayrılık.

Yüreklere düşen sevgi ısıtır aslında, yaz yağmurların sonu ile insanlar keyfe ulaşır.

Dedim ya, Eylül ‘dü. Savruluşu bundandı kimsesizliğimin.

Bakmayın mevsimlerden sonbahar, aylardan kasım oluşuna. Benim kapım hep aralık.

İçimde sonbahar, çevremde sonbahar. Hep birlik olmuşlar, sanki bizi ayırıyorlar.

Alır gider beni sarı rüzgârlarıyla sonbahar, gelir anılardan bir davet çocukluğum canlanır. Bir varmış bir yokmuş diye başlardı bütün masallar, hani nerde o masum ve daha bozulmamış rüyalar.

Onu neden sevdiğimi bir türlü anlamıyor. Ağzı temmuz sıcağı, bakışları sonbahar…

Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan. Bahaneydi sonbahar.

Bu kaçıncı sonbahar aynı yazın ardından kaçıncı vazgeçiş bir sevda masalından. Bu kaçıncı sonbahar aynı yazın ardından kaçıncı savruluş yalnızlık rüzgarıyla bu kaçıncı sonbahar aynı yazın ardından kaçıncı vazgeçiş bir sevda masalından bu kaçıncı sonbahar aynı yazın ardından kaçıncı savruluş yalnızlık rüzgarıyla.

Baharda havalar kuru giderse mahsul bol olur; son baharda da aynı havalar olursa mahsul olmaz.

Serinlik her zaman insana sevmesini öğretir.

Dikenin kalbime battığı bir sonbahar günüdür. Sen elini bulutların içinde gezdirirsin, bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler.

Gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı sorulardan? Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar.

Eylül toparlandı gitti işte. Ekim filan da gider bu gidişle.

Sonbahar ile gelen neşe ve keyif insanlara huzur verir.

Sonbahar güneşi gibisin bahtı figan. Işıldıyorsun ama ısıtmıyorsun. Gösteriyorsun ama hissedilmiyorsun!