Kocaya Kırgın Sözler

Eğer yanlış kapıya girmiş bir anahtarsanız zorlamayın kırılırsınız.

Ne hevesle başladığım şeyleri ne kırgınlıklarla sonlandırdın.

Ben seni kalbimin en güzel yerinde ağırlarken, sen beni yalnızlıkla terbiye ettin!

Ben, senin ilkokul yıllarında durmadan yere düşürdüğün kurşun kalem gibiyim. Dışı sapasağlam, içi paramparça!

İdam masasında hapşıran adama çok yaşa demek gibiydi seni sevmek.

Adeta bir silgi gibi ben tükendim. Başkalarının yaptıkları yanlışları silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar oysa.

Kırgınım kime ve neden olduğunu bilmeden. Belki hayata, belki kendime, belki de kıymet bilmeyen herkese!

Tıpkı nar gibiyim, dışım tek parça fakat içim paramparça. Bu yaptığını sakın unutma!

Ne hayata heves olarak baktım ne de herkesi hayatıma nefes olarak kattım. Ne hayata oyunmuş gibi baktım ne de hayatıma girenlere oyuncak muamelesi yaptım. Tek doğrum insanlara yaradanın eseri olduğu için sevgi ile baktım sonucu her ne kadar aleyhime olsa da.

Hani derler ya; insan sevdiğine hiç kırılır mı? Aslında insan en çok sevdiğine kırılır! Bilin istedim!

En güvendiğiniz ve değer verdiğiniz insanın yaşattığı hayal kırıklığını affetseniz bile asla unutamazsınız. Sevdiklerimizin verdiği yaralar kalıcıdır. Paulo Coelho

Her gülüşün ardında yatan binlerce kırgınlık.

Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun peki ne kadar kırgın olduğumu biliyor musun?

Yolunda ölüm olsa gelirdim, seninle her acıya giderdim ama sen buna değmezsin vefasız insan.

Suskunluğun süresi bilinmez, ne kadar istersen o kadar susulur. Lâkin kırgınlık muammadır, süresi erken dolar ve o en sevilen bile unutulur.

Buruk kalbim düzelmez bu sözlerinle asla, sana ben inandım sevdim ama sen harcadın beni, sevgi yolunda dönme bana bir daha.

Sevdiğiniz insanı kırarsanız, bir zaman sonra onu bulamazsınız. O her şeyini bildiğiniz bir yabancı haline gelir. Çünkü kırgınlık insanı değişmek zorunda bırakır.

Ters, düz, hayatımın sadece arasındaki gözyaşı oldun, umutlarım da sayende kayboldu.

Sus gönlüm. Bütün bu susmalarına karşılık her şeyin hayırlısının olacağına inanarak sus.

Sözlerin kısa olsa da beni kırıyor gözlerin. Parlasa da beni yakıyor sözlerin ve gözlerin umutlarımı kırıyor, beni benden alıyor.

Seni seviyorum, diye başlayan ve ama diye devam eden cümlelerden bıktım. Seviyorsan seviyorsundur aması olmaz bu işin.

Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.

Sana yalan sevgilerin sahte mutlulukları lazım. Benim gibiler fazla gelir sana bu dünyada.

Ve seni asla affetmeyeceğim. Ciğerimi söken bu kırgınlıkları bana yaşattığın için!

Unutmayacağım. Sana en çok ihtiyacım olduğu anda beni görmezden gelişini.

Kızgınlık halinde söylediklerini iyi düşün, pişman olacağın sözleri söyleme bana, kaldırmaz kalbim gerisini.

Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği yorgunluklarım var. Ben hepsine neyse deyip susuyorum.

Bir gün sorarlarsa beni sana. Küçük bir dünyası vardı, onu da ben kararttım dersin.

Zaten sevilmiyoruz. Çekilmişiz köşemize. Siz niye gelip çatlamış cam misali kalpleri kırıp parçalıyorsunuz?

Gittim! Şimdi bir mevsim değil, bir hayat girdi aramıza ne sen dönebilirsin artık geriye ne de ben kapıyı açabilirim sana.

Ömrümden çaldığın zamana acıyorum, zaman hataları telafi edecek günün birinde. Ama o zaman sen telafisi olmayan bir hata olacaksın gözümde.

Kimleri kaldırmadı ki bu yürek, kimleri üzmedi ki bu bilek ama senin bir sözünle dağıldı bu seven kadın.

Şimdilerde kendimi kimseye anlatamayacak kadar yorgun, anlamasını beklemeyecek kadar kırgınım.

Duygularımın sürüklediği uzun ve karanlık yolda kırılan umutlarımı arıyorum sensiz.

Bir gün zaman kayar elimden tutamazsın, sel gibi akan gözyaşlarını kurutamazsın. Öylesine sendeyim, öylesine bendesin ki istesen de unutamazsın.

Ağladıktan sonra gider aynaya bakarsın, aslında olanlara değil de haline üzülürsün.

Senden beklemezdim bu davranışları. Ya ben seni hiç tanımamışım ya da sen benim olmamışsın.

Kimseyi size soğuk davranınca, gözleriniz dolacak kadar sevmeyin.

Kırılmadık bir kalbim kaldı bu hayatta. Onu da sen kırdın helal olsun sana!

Demedim mi bu hasret bitirir seni. Yalnız kalırsın, her gün yeni baştan dağılır, ufalırsın.

Sana yüklediğim anlamları senmişsin gibi düşünme. Aldanırsın. Sen o anlamlarda sadece bende varsın. Ben seviyorsam sen bahanesin.

Benim rüyam bitti, sana iyi rüyalar canım!

Ne yürek kaldı sana verecek ne de inancım kaldı seninle bu yolda gidebilecek, kızgınlıklarım içimde kor oldu seni toprağa gömecek.

Ben seni özlediğimde gökkuşağının renkleri siyaha bürünürdü. Çünkü umutsuzdum. Çünkü eksiktim. Çünkü kırılmıştım.

Bu şehirde bir deniz yok, zaten bu kadar bekleten bir gemi gururumu incitirdi.

Kırıldıkça öğrenir insan boş vermeyi. Belki de bu yüzden sildim bir hayli şeyi.

Benimle konuştun, benimle gülümsedin. Şimdi bunları bu kadar çabuk unutabiliyor olmandan nefret ediyorum.