Şerif Maden Sözleri

Cambaz olup ipte yürümek değil hünerlik; insan ile insanlığı ayırt edip insanca yaşamaktır.

Her insan bir kalp taşıyor sanırsın. Oysa bir taş taşıyan var göğüs kafesinde.

Bazen bitmesi gerekiyor. Bir aşk bir dostluk, bir hayal. Niçin mi? Daha iyisi daha hayırlısı için.

Vicdan bir ayna gibi; ona bakmasını bilen kendini gerçek manada görür. Belki dili yok ama inan sesi çok rahat duyulur. O sese kulak ver!

Her şeyi unut gitsin; gülümsemeyi unutma! Seni sevenlere ve sevmeyenlere iyi gelecek.

Havanın sislisine, insanın sinsisine dikkat et!

Verdiğim değerin değersizliğine, mert sandığımın namertliğine. Kısacası insanların insafsızlığına sonunda ben de alıştım.

Artık toplasan da cam kırıklarını yine izi kalacak çizgilerin. Kırıldım bir kere sana.

Bugün kötü bir günün olabilir. Yarınlara küsme kışları düşün ve her kışın ardından açan çiçekleri.

Susturdum dilimi, şarkıları, seni hatırlatan her şeyi! Sandım ki geçecek gideceksin içimden! Olmadı; susturamadım yüreğimi.

Benim kalbim temiz diyenin sözlerine bak; sözü temiz olmayanın kalbi temiz olmaz. Çünkü kalp sözlerini dile döker.

İyi şeyler olsun diyorsun ya; iyi şeyler zaman alır. Zaman sabır ister, sabır da doğru zamanı gözler. Gelecek iyi şeyler güzel şeyler; biraz zaman, biraz sabırla.

Kork! Bir insanın kalbini kırdığın halde sana suspus oluyorsa; kork! Çünkü o seni Allah’a bırakmıştır.

Sana yapılan haksızlıkları unutma. Onlara takılıp hayatını karartma. Değirmen misali öğüt, sindirmeye çalış. Kimse ettiğini bulmadan gitmedi bu Handan. O ettiğini; sen hak ettiğini mutlak bulacaksın!

Yüreğin yansa bile kötü olma. Yolun çetin yükün ağır belki, direnmek mucize misali; yine diren! Bu senin hikâyen; hikâyeni iyi yaz, güzel yaz, doğru yaz! Zira bu hikâyenin başkahramanı sensin!

İstediğin şey olmayınca karakter değiştireninden, sen aramazsan aramayanından, işi düşmedikçe seni tanımayanından kurtulun!

Yüreğimdeki sızıların; adı yok, tarifi yok, bundandır suskunluğum!

Ümitsiz olmadım hiçbir şeye. Eminde sayılmazdı hislerim. Bir nasip idi duam. Olsa da olmasa da teslimdim bir O’lana.

Bir gün kalmak istediğin yerde gitmen gerektiğini görünce anlarsın; elden bir şey gelmediğini; gitmenin de bir onuru olduğunu.

Bir insanın kalbini kırdığın halde sana suspus oluyorsa; kork! Çünkü o seni Allah’a bırakmıştır.

Pul kadar değeri olmayan insanları gözünde çok büyütürsen; gün gelir o kalbine yok yere hançeri saplarsın. Yapma!

Bazı fotoğraflar vardır, o bildiğiniz albümlerde saklanmaz. Aklın bir köşesinde, kuytusunda gizlidir. Kiminin yüzü, kiminin sözü, kiminin özü durur orada.

Kalmak için bir sebebi olmayanın gitmek için bahanesi çok olur. Bırak gitsin!

Sonra çekip giderler; kimi gözden, kimi gönülden ıraka.

Dünyalık çalanı mümkünse affet. Çalınan umudun, gençliğin, hayallerin, sevgin, ömrün ise asla affetme! Yine aynı yerden canını acıtır.

Küs, darıl, kızgın ol anlarım. Bunu telafi ederim. Ama gözümden düşersen seni bulamam. Kaybederim!

Bir kadın bağırıp çağırdığı halde gitmiyorsa seni sevmiştir. Ancak susmayı tercih etmişse seni çoktan defnetmiştir. Sen sen ol; asla bir kadının susmasına sebep olma!

Bazı gözler görür sanırsın oysa kördür. Kör birine güneşi getirsen de boş! Sana kör olana güneş olma artık, görmek isteyene kıvılcım olsan yeter.

Bir zamanlar vardın; Solum da, taa kalbim içinde. Şimdi öyle uzaksın ki; artık istemem seni bir karış yamacıma. Çünkü öldün; kendini yaşarken öldürdüğün; solum da, şu kalbim içinde.

Kötü söz diyemem ardından. Olmazlara da eyvallahım var benim. Senden alacağım ne varsa kalsın, o defteri kapatıp rafa kaldırdım.

Boş değil hiçbir şey; bir damla yağmur bir küçük tebessüm. Hayatına gelenler ve gidenler; kimi virgül, kimi nokta, kimi de bir son bırakır.

Bir zamanlar beni kullananlar şimdi kullanamadıkları için değiştin diyorlar Evet değiştim kimine göre; ben artık o eski ben değilim. Haberiniz ola!

Bazen beni de sarıyor; yorgunluk, halsizlik, bıkkınlık. Kaçıp gidesim var ama kulağıma fısıldıyor bir ses; bütün bunlar imtihanın.

Yüreğinin zirvesine koyduğun insanın yüreksizliği olur bazen. Bırak vefa sen de vefasızlık onda kalsın.