Turgut Uyar Sözleri

Gün gelir herkes sevdiğini anlar kaşla göz arasında.

Yüz dilde seni seviyorum desen ne fayda. Bir dilde adam gibi sevmedikten sonra.

Bu hüznü sizde bilirsiniz. Anlat deseniz anlatamam. Enine boyuna yaşarım ancak.

İnsan en çok sabahları arar sevdiği kadını.

Dünya ne kadardır dedim. Mavi kadar dedi.

Ben seni uyuttum seni karıştırdım seni şaşırdım bir şeyler akıp akıp giderdi dünyada başvurduğum bir şeydin yalnızlığım gibi. Yanında sonsuz durduğum.

Hayatın kutlu olsun sevgilim ki sana değişe değişe aktım.

Bu dünya da en çok ben yenilirim. Dosta düşmana aşka.

Az sözle çok şey anlatacaksın. Seni seviyorum diyeceksin sadece ama öyle her zaman değil yalnızca hissettiğinde.

Sana diyeceğim şu ki küçüğüm Büyüme! Hayat seni de mahveder.

Elbet hep böyle geçmeyecek ömrüm biliyorum. Bu çeşit yaşamak zor. Kim bilir tanrım kim bilir Hangi güzel yerde beni Hangi ölesiye sevda bekliyor?

Issız tepelerde güneşe bakıp saati tahmin etsem haberim olmasa hiç perşembeden pazartesiden.

Özenle soyduğum şu elma söyle şimdi kimindir? Özenle ne yapıyorsam bilirsin artık senindir.

Biri kurbağa öper biri yüzyıllarca uyur biri 7 cüceyle yaşar biri kuleye kapatılır. Bir masal prensesi olsan bile kadınlık zor.

Belki de asıl ustalık budur her zaman acemi olmayı bilmek.

Her şeyden biraz kalır diyor birileri çoğulluk haklılıktır. Kavanozda biraz kahve kutuda biraz ekmek insanda biraz acı.

Biliyoruz neyi bölüştüğümüzü. Konuşmasak da.

Hiçbir şey umurumda değil diyorum aşktan ve umuttan başka.

Şimdi otobüs gelir biner gideriz dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç.

Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı bir kaybedişi bir acısı bir yalnızlığı bir hüznü. Çünkü herkesin bir gideni vardır içinden uğurlayamadığı.

Ve oturuldu bir takım şeyler söylendi. İmla kurallarıyla mutsuzluk üstüne.

Durduğum yer benim değil iken gidebilecek bir yerimin olmaması ne acı gidebilecek bir yerim yok iken hala ve inatla durmayışım ne gaflet nihayetinde ölmüyorken yaşıyor olan insanın yaşıyorken öldüğünü bilmemesi bu ne tuhaf bir hayret.

Bir gün bir parkta otururken biliyorum bir el yağmurla dokunacak omzuma bir çift göz bir davet bir kalp.

Kadınları mutlu etmenin 20 yolu diye bir sürü gereksiz haber çıkıyor. Tek maddede açıklıyorum: Dürüst olun yeter.

Sana olmayan özlem bir şeye benzemiyor.

Sen nereye ben oraya adım adım. İnsan sevdikçe iyileşiyor artık anladım.

Ancak durursa anlaşılır saatin kaç olduğu.

Senin bir yönün var orda durur yaşarım!

Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim. Herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim.

Temmuz tam bu işe göredir bana kalırsa. Gel bağışlayalım birbirimiz.

Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin Her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki istesen de silemezsin.

Eylül toparlandı gitti işte Ekim falan da gider bu gidişle.

Hazırladım hazıra durdum giydirdim gölgemi kuş çığlığı senin bölgen sorma benim bölgemi aşklar telef olur gider. Sokak köpeği gibi gitsin harcansın bazı şeyler sen dur emi.

Herkes bıraksın senin için ölürüm laflarını. Önce kendiniz için yaşamayı öğrenin sonra başkası için ölürsünüz.

Herkes kendi uçurumunu yüreğinde taşır.

Başarısız boktan bir kış geçirdik. Kanımız bile doğru dürüst akmadı bir sürü çocuğu öldürdüler.

Bir yağmur yağsa da beraber ıslansak.

Benim her duygum biraz hüzün gibidir.

Her kadın hoşlandığı adamın soyadını aldığında nasıl durur diye içinden söylemiş ya da bir yerlere yazmıştır.

Bir insan birini yalnızken hatırlıyorsa sevmemiştir ansızın aklına getirip yalnızlaşıyorsa. İşte o zaman sevmiştir.

Bozuk bir saattir yüreğim hep sende durur.

Zamansız gelme elim kolum dağınıksa sarılamam!

Ne o beni kandırmıştı. Ne ben onu baştan çıkarmıştım. İkimizde bildiklerimizin ötesine bulduklarımızın üstüne çıkmak istemiştik. Bir noksanlığı var sanıyorduk bütün olanların belki. Ama aslında bütünlüklerimize bahaneydik.

Belki yağmura da gerek kalmazdı İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.

Ben sevemezsem sevmek kimselerin elinden gelemez.

Sevgim acıyor. Kimi sevsem kim beni sevse.

Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar. Şu aranıp duran korkak ellerimi tut. Bu evleri atla bu evleri de bunları da göğe bakalım.

Erkek söz verir adam tutar.

Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde kaç kilo çekerdi yalnızlık. Kaç kere ezildim altında yaz yağmurlarının.

Herkes ne zaman ölür? Elbet gülünün solduğu akşam.

‎Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi böyle güzel kokar?

Düşünüyorum da biz büyüyerek çocukluk etmişiz.