Mutsuzluk Sözleri

Oksijensiz bir ortamda nefes almaya çalışmak gibi bir şeydi, sen kokan sokaklarda sensiz dolaşmak.

Hayat buldum kalbinde cenin gibi, bütün bildiklerim sende anlamlandı. Hüzün adına ne varsa çöpe attım, bütün gördüklerim sende başkalaştı.

Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.

İçindeki çocuğu asla öldürme. Öldürme ki her düştüğünde “acımadı ki” diyebilsin.

Gece en karanlık ve ebedi göründüğü zaman gün ışığı en yakındır. Her gecenin bir sabahı vardır.

Sonra bir ara “Seni Seviyorum” demeye yeltendim, dudaklarım yandı. O günden beri sadece yazıyorum.

Mutlu olanların hepsi uyuyor şimdi, mutsuz olanlara selam olsun.

Telefon rehberimdeki herkesi senin adınla kaydettim. Bütün gün beni arıyorsun, taklitler yapıp sesini değiştiriyorsun. Biliyorum, sende özledin.

Bir gün daha bitti. Milyonlarca kadın hayallerinin adamını bugünde bulamadı. Yarında bulamayacak, öbür gün de. Öyle bir adam yok çünkü.

Sen, adı anılmaz olan an’sızı’n. Gelip-giden bir kıyametin sûr’a üfleniş biçimisin. Öl-diril hadi şimdi gönlündeki sûr’a. Üfle içimdekiler kıyameti yaşasın.

Mutsuzken kendimi bayramlarda torun yolu gözleyen, ihtiyarlar gibi hissediyorum. Gelmiyorlar, ölürüm zannediyorum ölmüyorum.

Sadeydi bu sonbahar, sancısız bitti acılarım, gözyaşı akıtmadım bu sonbahar, dallarım kırıldı canım yandı ama ben alıştım artık, ağlamadım bu sonbahar.

İlk önce kendini mutlu etmeyi başar, daha sonra başkalarını mutlu etmeye çalışırsın.

Dünyada bir tane dahi çocuk mutsuz olduğu sürece, büyük icatlar ve ilerlemeler yoktur.

Güvenmemem gerektiğini unuttum çoğu zaman. Bundandır mutsuzluğumun sebebi.

Şu gülmediğim âlemde, bir de sevincimden ağlasam!

Felsefe, siyaset, şiir ve sanat dallarında ilerleme kaydetmiş insanların hepsinin hüznüne eğilimi vardır.

Mutsuzluk büyük bir merceğe benzer, hatalarımızı olduğundan büyük gösterir.

Gördükçe göresim. Görmedikçe ölesim geliyor. Dinsizin hakkından imansız gelir de, sensizliğin hakkından kim gelecek?

Mutlu olacağımız o imkânsız hedefi belirleyip, oraya kadar mutsuz yürüyüp ömür bitiriyoruz işte!

Bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma ben hep gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz.

Masada bırakılmış çay gibiyim gittikçe soğuyorum hayattan.

Umutsuzluğa kapılmak doğru değildir. Kaybetmenin ilk basamağı umutsuzluğa düşmektir.

Mutsuzum, çünkü herkes gibi sahte değilim ve kimse gibi rol yapmadım. Mutsuzum, çünkü sevmediğim birine ‘aşkım’ deyip sarılmadım.

Bir kere yanlış trene bindiyseniz; koridordan ters tarafa yürümenin hiçbir faydası yoktur!

Toplum, zavallı insanlardan kaçarken, ben zavallılığın kaynağı olan umutsuzluktan kaçarım.

Anladım ki aşk; her iki tarafı da mağdur eden, yürekte izinsiz gösteri yapan mutluluk karşıtı bir eylem.

Mutsuzluk yanlış düşüncelerimizin ürünüdür ve bizden kaynaklanır.

İnsanın kalbinden daha büyük bir çöl, daha büyük bir göl var mı? Ah işte ah. Yangın da orda yağmur da…

Dünyadaki mutsuzlukların yarısı gerçekleri saklamaktan ve yalan söylemekten kaynaklanır.

Zamanla anlıyor insan; Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır. Küsken barışmak, ayrıyken kavuşmak, suskunken konuşmak bayramdır.

Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık; sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz…

Neden mutsuzsun? dedi. Mutsuz değil, beceriksizim dedim. Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum. Hepsi bu!

Mutsuzluk neyse önemli değil de umutsuzluk var ya he işte o çok pis bir şey. Bir kere kapıldın mı bir daha zor kurtuluyorsun. Uzak dur ondan.

Ne merhabalar geçti bu limandan ne eyvallahlar çaldı zamandan. Güne başlarken hep günaydınla, çok sevdik suç sayıldı, Hiç sevmedik kabahat. Sevilmek mi yoksa sevmek mi hata. Yeter artık yoruldum iyi akşamlar, iyi akşamlar hayata.

Vücudumuzun temel taşı oksijendir, umudumuzda ruhumuzun temel taşıdır. Umudumuz olmazsa hayatımız da olmaz. Umut=HERŞEY

Mutsuzluğundan şikâyet ediyorsun, başkalarının mutsuzluklarını bir bilsen haline şükredersin.

Hangi sevdanın sonuna bir nokta koyabilirsin ki. Her gidenin ardından bu son olsun desende daima birileri gelir, gelir ama giden senden gittikten sonra.

Sana akıttığım gözyaşlarım ahirette kul hakkım olsun be zalim…

“Açık konuşacağım” dediğimde bile, Karşımdakinin kalbi kırılmasın diye bazı sözlerimi yutan bir insanım. Bu yüzden mutsuzum.

Ne olurdu bir sabahta, o güzel sesinle uyansam.

En çok umudunu yitirmek yaşlandırır ruhları, sönük ve yarınsızdır acılar avucunuzdaki ölü umudu gömmek istersiniz, ama taşlı sokağınızda onu gömecek bir yer dahi bulamazsınız.

Neyine bağlandım ki bu kadar; bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi?

Gönlüm ne dertlidir ne de bahtiyar Ne kendisine yar ne kimseye yar, Bir rüya uğrunda ben diyar diyar, Gölgemin peşinden yürür giderim.

Yorucu, garip, kendimin ve başkasının zamanının labirentini bir türlü çözemedim. Hiç kimse değilim ben. Kimseye kılıç çekmedim savaşta. Yankıyım, unutuşum, hiçliğim ben.

İnsanlardan çoğunun mutluluğu ve mutsuzluğu, kendi düşünce ve inanışlarına bağlıdır.